
1. شکم خالی؛ مقدمه صعود
نفس عموما گرفتار شکم پر است ، لذا اصلا به جایی نمی تواند پرواز کند. وقتی که ما آرام آرام شکم را خالی کردیم و نفس آزاد شد، حالا تازه باید افسارش را در دستتان بگیرید.بنابراین باید جهت پرواز آن را مشخص کرد و وقتی که خیالات عجیب به سراغتان آمد باید سعی کنید آن را متوجه حق کنید.پس شكم خالي تنها مقدمه روزه است و نه هم ي روزه.
2. پر حرفی ، مانع تمرکز در یاد حق
” باید مریم وار در جایی که نیاز نیست ، سخن نگوییم و سکوت پیشه کنید ،تا عیسای جان در گهواره خود به کلام آید چرا که دیگر وقت رؤیت حق است نه وقت گفتن.” در حدیث
قدسی داریم که : ” یا به گرسنگی بنشین تا سخنت را کم کنند، یا سخنت را – در یک فضای معنوی_ کم کن تا من با تو ارتباط پیدا کنم.”
یعنی خود سخن گفتن، پراکندن گرد و غباربین عبد و مولاست.
امام صادق(ع) می فرمود:” در غیر ذکر خدا زیاد تکلم نکنید ، زیرا آنان که در غیر ذکر خدا زیاد تکلم می کنند، دل هایشان قاسی و ناخاشع است و لیکن خود به آن توجه ندارند."( اصول کافی ج2 باب صمت.)
3. امساک از حلال و حرام شرط تقوا. روزه در حقيقت تمرين خواستن و توانستن اما به خاطر خدا حتي از حلال صرف نظر كردن است و انساني كه از حلال خدا چشم مي پوشد در حقيقت با اين كار نفس خود را تمرين مي دهد و اراده ي خود را قوي مي كند كه هر كاري كه نفس از او طلبيد انجام ندهد؛ بلكه تنها رضاي دوست را ببيند و بس.(اين حركت بر خلاف نفس مثل ضربه هاي كاري انسان در ميدان مبارزه به حريف خود است كه با هر ضربه اي او را ضعيف تر مي كند و تحت ارادهي خود در مي آورد.)
در قرآن می فرماید:” کتب علیکم الصیام … لعلکم تتقون” روزه بر شما واجب شد تا از این طرق متقی شوید. و این بالاترین هدیه است که خدا به بشر می دهد.
4. امساک گوش از سخنان غیر معنوی، مقدمه وزیدن حقایق معنوی
اگر جهت گوش دادن را عوض کردیم و از گوش دادن حرف های لغو خود را آزاد کردیم و گوش قلب را به کار انداختیم، گوش قلب اسرار یار را خواهد شنید.
5. روزه اندیشه
وقتی روزه دار در میدان روزه تن و گوش و زبان خود را مستقر کرد ، آمادگی وارد شدن در میدانی بزرگتر در او پیدا می شود.
6. روزه از وهمیات
توجه به ابزارها و اعتباریات ریشه در وهم دارد .اينكه اسباب حقيقي را نبيني و به امور اعتبار ارزش و اعتبار قائل شوي و يا به اعتباري ديگر غرق مسائل جزيي و بي اهميت شوي و از حقايق هاي عالم غافل بماني.
خدا قول داده با روزه گرفتن شما را به تقوا می رساند. اگر روزه بگیرید به این نیت که خودتان می توانید آدم شوید همه چیز می بازید، اگر امتثالا لامرالله و قربة الی الله روزه بگیرید، یعنی اعتماد به قدرت خدا کنید این روزه است. به ما گفته روزه از غذا بگیر بعد هم گوش و چشم و سایر اعضایت را روزه بدار ، بعد می بینی خودش آنچه باید بدهد می دهد.باید به خدا اعتماد کرد که خدایا تو گفتی خودت را به ما می دهی اگر خودت را به ما بدهی و ما فکرمان متوجه تو شود دیگر این قدر در این خیالات واهی خرد نمی شویم و همه عمرمان نمی رود. چه میل های بیخود و غم ها ی بیخود و دشمنی های بیخود که سرمایه عمر را هدر می دهد.
از کتاب دریچه رؤیت طاهر زاده (با اندكي تصرف)